..................

Ξυπνας απο υπνο που επιδιωξες ναναι μεγαλος, ασχετα αν ηταν πολεμος, και ξανασκεφτεσαι ποτε θα κοιμηθεις παλι...
Να μη σκεφτεσαι, να ρθει ο χρονος σιγα σιγα και να βαλει μια πετρουλα, δυο...να πολεμησει τη μνημη...
Τα βαζεις με τον εαυτο σου τι εκανες λαθος, τι δεν εδειξες, γιατι εσυ ξερεις πολυ καλα τι ηθελες...
Ποτέ δεν ειχες ελευθερο χρονο πολυ...κι οσον ειχες τον αφιερωνες...Ναι,αναμεσα απο χιλιες δυο ασχολιες...απο τρεξιμο μπολικο...
Πώς μπορει να αλλαξανμεσα σε τοσο λιγο διαστημα, πολλα...
Η παρουσια ισως ηταν εντονη, καθοριστικη...
Δεν εχουν μαθει να επιβραβευουν την διακριτικοτητα, την διαφορετικοτητα, την ελευθερια...
Η αγαπη δεν δειχνεται με τα τηλεφωνηματα, με το χρονο, με την πιεση...
Αγαπας τη συμπεριφερα του στους γυρω του, αγαπας την καλοσυνη του, αγαπας την αντιμετωπιση που εχει στο μικροκοσμο του, αγαπας και εκτιμας το ποσο σωστος ειναι κι ας σε ξεχνα καπου καπου γιαυτο
Εκτιμηση...ναι...ΝΑ κανει πραγματα που ειναι σωστα κι ας χαθει απο μενα...Ας παει στους γονεις του, ας μεινει με το φιλο του γιατι πρέπει॥ας...Κι ας μην ειναι μαζι μου...Εκτιμας γιατι το κανει...αγαπας αυτον τον ανθρωπο γιατι ξερεις οτι προσπαθει ναναι σωστος। οτι εκπληρωνει τα πιστευω του, τα πρέπει του...

Σκεψεις πολλες, μνημες πολλες...κι ειναι πρωι ακομη...