[...] Η ζωη περνα απο μεσα μου, με διαποτιζει με την ασκημια της, με γεμιζει λυσσα με την αδικια της την οργανωμενη, με ταπεινωνει με την ανημπορια μου να αντιδρασω, να επαναστατησω αποτελεσματικα, να υπερασπιστω το μαζικο μας εξευτελισμο. Αν ξαναγινομουν εικοσι χρονων θα ξεκινουσα απο τις κορφες των βουνων, ανταρτης, ληστης, πειρατης, ν'ανοιξω τα ματια εκεινων που δεχονται αδιαμαρτυρητα τη μοιρα τους, οσο και κεινων που εθελοτυφλουν. Οχι, η επανασταση μου, δε θα στρεφοταν κατα του καταστημενου και του συστηματος του, αλλα εναντιον εκεινων που το ανεχονται. Θα σκοτωνα, θα τσακιζα την κακομοιρια, την υποταγη, την ταπεινοφροσυνη. Η γη ετσι και αλλιως δε χωρα αλλους ταπεινους και καταφρονεμενους. Οπως δε χωρα αλλα φερεφωνα προκατ επαναστασης. Η ζωη γινηκε πια παρα πολυ απανθρωπη για να την καλουπωνουμε σε σχηματα, δε μας ανηκει καν, οπως δε μας ανηκει τιποτα, απο τη γη που κατοικουμε ως τα προσωπα μας. [...]Το Συστημα αποχαλινωμενο καλλιεργει σκοπιμα την ασυνειδησια, την αγριοτητα, το χαος, καταλυοντας το σεβασμο για τον ανθρωπινο παραγοντα. [...]Η Ελλαδα εκδιδεται, συνειδητα και ασυνειδα. Κι ουτε ενας αθωος. Ανευθυνος κανενας.

Λιλη Ζωγραφου απο το βιβλιο Επαγγελμα: Πορνη, Οκτωβρης 1978 μ.Χ (μετα τη Χουντα)